‘Heer Haas op het hazepad’ is behalve een van mijn favoriete kinderboeken ook een gevleugelde uitspraak van mijn moeder, wanneer iemand zich weer eens doldriest van enthousiasme ergens in stortte. Bij een collega schetste ik een opgezette haas . Toen ik Bertje vroeg of ik Haas mocht lenen, pakte zij meteen zijn logeerkoffertje. Mijn belangstelling voor hazen is sindsdien alleen maar toegenomen. Ik had nog genoeg boetseerwas voor twee flinke beelden. Ik zie regelmatig hazen in de wei spelen wanneer ik onderweg van huis naar mijn atelier ga. De gecorrigeerde gietwas modellen liggen inmiddels klaar voor de bronsgieter in mijn atelier. Omwille van o.a. het milieu heb ik echter besloten ze niet te laten gieten.
Hazen brengen echt geluk. Dat zeg ik niet uit bijgeloof, maar dat is het gevoel dat ik ervaar wanneer ik groepjes hazen in het voorjaar door de weilanden zie buitelen. Het is een rijkdom dat ik in een landelijke omgeving woon waar ik dit schouwspel kan waarnemen terwijl ik bijvoorbeeld naar mijn atelier in de Hoven fiets.
Hier ‘rennen’ de was modellen van twee hazen alvast over het grasveldje achter mijn atelier. Met wat fotoshoppen is te zien hoe het er ongeveer uit zou zien in brons.
